روزی روزگاری ، کشاورزی هنگام شخم زدن زمین خود صدای عجیبی از زیر لبه گاو آهن خود شنید. نگاهی به زمین کرد و پس از کنار زدن خاک، متوجه صندوقی پر از سکه های طلا شد. این اقبالی بزرگ برای او بود.با خود اندیشید با آنها چه کار کند؟ سرانجام تصمیمش را گرفت که هیچ تصمیمی برای خرج کردن آنها نگیرد.آن گنج گران بها برای امنیت وی در زمان بروز حادثه خواهد بود!!! بنابراین آن را در انتهای زمینش خاک کرد و این احساس امنیت شخصیت وی را دگرگون ساخت : او از انسانی خشک و سخت تبدیل به فرد آرامی شد،دیگر بدخلق و عبوس نبود و فردی دوست داشتنی گشت و مانند قبل نا شکیبا و تند نبود بلکه مبدل به انسانی بردبار شد.

او از آن پس، زندگی زیبا و خوشی را تجربه کرد چون می دانست که اگر شرایط سختی برایش پیش بیاید،می تواند با تکیه بر طلاهایش با آن مقابله کند. سال های زیادی گذشت و پایان عمر کشاورز نزدیک شد او در آخرین ساعات زندگی اش، رازش را با فرزندانش در میان گذاشت و زندگی را بدرود گفت. روز بعد ،فرزندان وی به جست و جوی صندوق طلا رفتند و پس از کندن زمین آن را یافتند اما صندوق خالی بود!

نکته جالب توجه در این داستان این است که ثروتمند بودن ، احساس امنیت و خوشبختی را برای پیرمرد به ارمغان نیاورده بود بلکه فکر ثروتمند بودن باعث رضایت و خوشی او شده بود.

توجه کنید: خود ثروت نه ، بلکه فکر آن !

وقتی فکری در سر دارید که باعث ناراحتی تان می شود به یاد این داستان بیفتید آیا واقعا خود آن موضوع موجب رنج شما شده یا فکرهایی که در مورد آن دارید؟

منبع:دو هفته نامه موفقیت